Diagnostyka genetyczna

Udział w wykładach 15 godz.

Udział w ćwiczeniach 15 godz.

Konsultacje 10 godz.

Przygotowanie do ćwiczeń 20 godz.

Przygotowanie do kolokwium 20 godz.

Przygotowanie do egzaminu 20 godz.

Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 godz.

Punkty ECTS za przedmiot 4

Planowane formy/działania/metody dydaktyczne:

Wykład informacyjny, wykład problemowy, wykład z wykorzystaniem środków multimedialnych. Ćwiczenia przedmiotowe, laboratoryjne, praca w grupach, interpretacja wyników analiz, dyskusja.

obowiązkowy

Kierunkowy

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia osiąganych przez studenta:

Kolokwia (test wyboru i pytania otwarte), zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych.

Wymagania wstępne i dodatkowe:

Znajomość podstawowych pojęć z genetyki, biochemii, anatomii i fizjologii zwierząt.

Założenia i cele przedmiotu:

Zapoznanie studentów z podstawowymi technikami diagnostyki genetycznej i cytogenetycznej oraz diagnostyką chorób genetycznych u zwierząt.

Ewolucja kariotypu kręgowców. Pozyskiwanie mitotycznych i mejotycznych chromosomów kręgowców. Morfologia i organizacja wewnętrzna chromosomów mitotycznych i mejotycznych. Uzyskiwanie chromosomów i analiza kariotypu. Techniki barwienia chromosomów. Analiza uzyskanych płytek metafazowych. Zasada sporządzania kariogramów i ideogramów w systemie CSS Multiscan. Analiza niestabilności chromosomów. Miejsca łamliwe chromosomów. Wymiana chromatyd siostrzanych. Uszkodzenia chromosomów i naprawa DNA. Diagnostyka chorób genetycznych. Genetyczne podstawy nowotworów. Apoptoza. Genetyczne podstawy wrażliwości na stres.

Literatura podstawowa:

1. Świtoński M., Słota E., Jaszczak K., 2006: Diagnostyka cytogenetyczna zwierząt domowych. Wydawnictwo Akademii Rolniczej In. Agusta Cieszkowskiego w Poznaniu.

2. Charon K.M., Świtoński M., 2012: Genetyka i genomika zwierząt. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

3. Olszewska M.J., 1981: Metody badania chromosomów. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa.

Literatura dodatkowa:

1. Rogalska S., Małuszyńska J., Olszewska M.J., 2005: Podstawy cytogenetyki roślin. PWN, Warszawa.

2. Kosowska B., Nowicki B., 1999: Genetyka weterynaryjna. PZWL, Warszawa

3. Drewa G., 1995: Podstawy genetyki dla studentów i lekarzy. Volumed, Wocław (i wydania późniejsze).

4. Winter P.C., Hickey G.I., Fletcher H.L., 2001: Genetyka – krótkie wykłady. PWN, Warszawa (i wydania późniejsze).

5. Zwierzchowski L., Jaszczak K., Modliński J.A., 1997. Biotechnologia zwierząt. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Wiedza

Rozumie pojęcie kariotypu i chromosomu oraz stabilności i niestabilności chromosomów.

Ma wiedzę dotyczącą izolacji chromosomów z różnych tkanek. Ma wiedzę dotyczącą podstawowych technik genetycznych i cytogenetycznych.

Umiejętności

Potrafi zastosować metody genetyczne do identyfikacji chorób genetycznych u zwierząt. Ma umiejętność identyfikowania prawidłowych i nieprawidłowych kariotypów oraz potrafi zastosować specjalistyczne programy komputerowe w identyfikacji i ocenie nieprawidłowości kariotypu.

Ma umiejętność przygotowania prac pisemnych i prezentacji ustnych dotyczących genetycznych i cytogenetycznych analiz zwierząt.

Kompetencje społeczne

Zna zasób swojej wiedzy, potrafi ją pogłębiać.

Potrafi pracować w zespole i ponosi odpowiedzialność za swoje działania.

1. Egzamin pisemny.

2. Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu (co najmniej 51% ogólnej liczby punktów).